WITAM

Wszystko zaczęło się w 1894 roku od skonstruowania przez braci Ludwika i Augusta Lumiere urządzenia zwanego kinematografem. Wynalazek tych dwóch panów przez lata był udoskonalany i modernizowany. Proces ten trwa nadal i będzie trwał długo po nas.

Historia DivX-a

DivX jest to sposób kompresji filmów wideo oparty na standardzie MPEG-4, którego algorytm kompresji stał się ofiarą hakerów. Twórcą kodu źródłowego DivX-a jest Microsoft. Parę lat temu hakerzy wykradli kod testowej wersji systemu kompresji video MPEG-4 i użyli go do stworzenia darmowego kodeka. Nielegalne oprogramowanie kodujące, rozpowszechnione w Internecie jako DivX, szybko zostało zaadaptowane do użycia w znanych systemach operacyjnych, takich jak Windows, MacOS, Linux i BeOS.

Do niedawna aż trudno było uwierzyć, że po włożeniu zwykłej płyty kompaktowej do napędu CD-ROM na ekranie komputera można będzie obejrzeć pełnometrażowy film w wysokiej rozdzielczości i z czystym dźwiękiem stereo. Co więcej - płytę taką można samemu "wypalić" w domowym zaciszu i odtwarzać na każdym komputerze.

Kodek (od kompresor-dekompresor, ang. codec), który był rozpowszechniany w Internecie to "udoskonalona" wersja zrealizowanej przez Microsoft implementacji standardu kompresji wideo MPEG-4, połączonego z kompresją audio MPEG Layer 3. Kod nie kłamie: biblioteki DLL kodeków DivX i Windows Media są niemal identyczne. Obecne wersje kodeka są już bez hakerskiego rodowodu, nie bazują już na kodzie Microsoftu i są w pełni legalne. Alternatywę dla DivX-a stanowi kodek XviD, który popularność zdobył niedawno. Pierwszy XviD został stworzony przez programistów, którzy odeszli z projektu DivX, gdy okazało się, że będzie on płatny. 

Filmy w DivX

Stworzenie skompresowanego pliku AVI z płyty DVD jest procesem złożonym, długotrwałym i podatnym na błędy. Tzw. ripowanie wraz z kompresją, czyli przepisywaniem danych z płyty na dysk twardy do pliku binarnego, może trwać bardzo długo. Poprawnie przygotowany plik może zawierać film o jakości lepszej od VHS, co jest znacznym postępem w stosunku do pierwszych prób zapisu na kompakcie filmów nagrywanych w salach kinowych amatorskimi kamerami. Krótko mówiąc, DivX zrobił z filmami wideo to, co z muzyką zrobił format MP3. Na typowej płycie DVD znajduje się około 5 gigabajtów danych i większość filmów zajmuje właśnie tyle miejsca. Możliwość stworzenia wysokiej jakości kopii filmu zajmującej 10 razy mniej miejsca przesądziła o niekwestionowanym sukcesie formatu. Blisko dwugodzinny film w wysokiej rozdzielczości wraz z dźwiękiem stereo dobrej jakości można zapisać na jednej płycie CD-R lub przechowywać na dysku twardym i odtwarzać, nie mając nawet napędu DVD. Istotnym mankamentem filmów zapisanych na płytach CD może być konieczność oglądania przygód ulubionych bohaterów na względnie niedużym ekranie monitora komputerowego. Współczesne karty graficzne, wyposażone w wyjście sygnału wideo, eliminują problem małego obrazu, umożliwiając podłączenie do telewizora, jednak w tle nadal daje się słyszeć odgłos szumiącego wiatraka. Pojawiły się już jednak odtwarzacze sprzętowe DivX.

Co znajdziecie na tej stronie ?